5. Viñales vallei
7 februari 2016 - Vinales, Cuba
Zaterdag 6 februari.
Om 7:00 ztten we weer aan het ontbijt zodat we om half 9 klaar kunnen zijn voor vertrek. Vandaag staat de Viñales vallei op het programma. De bus verlaat Havana via een hele sjieke wijk. Blaricum en Wassenaar is hier niets bij. Volgens Manuel woont Fidel Castro hier ergens. Zeker weten doet hij dat niet. Soms is het beter iets niet te weten.
De tocht naar de Viñales duurt ongeveer 2 uur. We passeren velden met tabaksplanten, koffieboonstruiken en cacaobonen. Ook zagen we imposante amandelbomen. In speciale droogschuren worden de bladeren van de tabaksplant gedroogd. Een rustpunt wordt gevonden op de berg die uitzicht biedt op de vallei. Volgens de Cubanen is dit het mooiste en meest romantische gebied van Cuba. Daar kan ik het helemaal mee eens zijn. Een mooie natuur als decor van een grillig bergmassief. In de vallei staan op diverse plaatsen gigantische rotsformaties als olifanten in een wildpark. Zij noemen dat Comoges.
We rijden door naar de vallei naar beneden. Handig dat ik het rijden mag overlaten aan de chauffeur. Kuilen, smalle en bichtige wegen, hij liever dan ik. Het busje is niet zo groot en hij stuurt het behendig en snel alle richtingen in. Had je deze dag met eigen vervoer moeten doen dan was je nooit aan alles toegekomen.
We stappen uit bij een wondelijke bergbeschildering van tientallen (30 à 40) meters hoog en breed. Kleurrijk en voorzien van "prehistorische" tekeningen. Een horizontale lijn, hoog boven onze hoofden, geeft aan waar eens de waterlijn was van de toenmalige zee. Ik ben geneigd dat voor het verhaal meteen te geloven.
In Viñales staan legio kleine huisjes in frisse pastelkleuren met vaak een veranda ervoor en daarop 2 schommelstoelen. De bewoners verhuren bijna allemaal kamers voor wat extra inkomsten. Een gemiddeld maandloon is hier 20 CUC, ongeveer 19 euro. Dus ons geld betekent gauw heel veel voor deze mensen. De mensen zijn vriendelijk en criminaliteit staat op een heel laag pitje.
Een volgend doel is de Indianengrot, Cueva del Indio. Restanten van deze mensen heb ik niet gevonden maar weer voor het verhaal heel indrukwekkend. De grot was fantastisch. Kalksteen met een gele/oranje gloed, groene plakkaten met koperhoudende bestanddelen, het binnensijpelende zonlicht, de stalagtieten en mieten, het geheel gaf een sprookjesachtige aanblik. Manuel meende in de gesteenten dinosaurussen en indianenkoppen te ontdekken, ik heb hem maar gelijk gegeven.
We dringen diep door in de grotten, het is druk en de schooljeugd in de wachtrij vermaakt zich met het maken van foto's van elkaar in de meeste vreemdd houdingen. De tijd van 2 v-tekens met de vingers ligt ver achter ons. Boedistische figuren en profielbeelden volgens Mata Hari, ze bedenken het allemaal. Hoe gekker hoe beter. Dan worden we massaal in een bootje gepropt. Er zijn verschillen met de hedendaagse Griekse oversteken. Bij ons lagen de zwemvesten gewoon voor op de plecht en duurde de vaartocht slechts 10 minuten. Vlak voor de waterval werden we weer gelost.
Via een route langs tientallen souvenierstalletjes stonden we weer buiten. Er viel veel regen maar het was niet koud dus minder erg.
Ook gebruikten we hier onze lunch. De samenstelling kennen we al van buiten. Sla met komkommer en tomaten, witte rijst, een soortje papje gemaakt van zwarte bonen en zoete aardappelschijfjes van de Malanga. Dit zijn de bijgerechten. Het hoofdgerecht is òf vis, dit keer een snapper of tonijn, òf garnalen òf kreeft òf varkenslapje òf beef òf kippepootjes. De zorg hier aan besteed verschilt nog wel eens per restaurant.....hier was het heerlijk.
Dan maken we ons weer op voor de terugreis van 2,5 uur. Iedereen is moe en het wordt snel heel rustig in de bus. Later op de avond in het hotel doen we ons tegoed aan nog een kleine maaltijd. Ik denk dat we om ongeveer 21:30 uur Klaas Vaak gezien hebben. Het was wéér een geweldige dag.
Om 7:00 ztten we weer aan het ontbijt zodat we om half 9 klaar kunnen zijn voor vertrek. Vandaag staat de Viñales vallei op het programma. De bus verlaat Havana via een hele sjieke wijk. Blaricum en Wassenaar is hier niets bij. Volgens Manuel woont Fidel Castro hier ergens. Zeker weten doet hij dat niet. Soms is het beter iets niet te weten.
De tocht naar de Viñales duurt ongeveer 2 uur. We passeren velden met tabaksplanten, koffieboonstruiken en cacaobonen. Ook zagen we imposante amandelbomen. In speciale droogschuren worden de bladeren van de tabaksplant gedroogd. Een rustpunt wordt gevonden op de berg die uitzicht biedt op de vallei. Volgens de Cubanen is dit het mooiste en meest romantische gebied van Cuba. Daar kan ik het helemaal mee eens zijn. Een mooie natuur als decor van een grillig bergmassief. In de vallei staan op diverse plaatsen gigantische rotsformaties als olifanten in een wildpark. Zij noemen dat Comoges.
We rijden door naar de vallei naar beneden. Handig dat ik het rijden mag overlaten aan de chauffeur. Kuilen, smalle en bichtige wegen, hij liever dan ik. Het busje is niet zo groot en hij stuurt het behendig en snel alle richtingen in. Had je deze dag met eigen vervoer moeten doen dan was je nooit aan alles toegekomen.
We stappen uit bij een wondelijke bergbeschildering van tientallen (30 à 40) meters hoog en breed. Kleurrijk en voorzien van "prehistorische" tekeningen. Een horizontale lijn, hoog boven onze hoofden, geeft aan waar eens de waterlijn was van de toenmalige zee. Ik ben geneigd dat voor het verhaal meteen te geloven.
In Viñales staan legio kleine huisjes in frisse pastelkleuren met vaak een veranda ervoor en daarop 2 schommelstoelen. De bewoners verhuren bijna allemaal kamers voor wat extra inkomsten. Een gemiddeld maandloon is hier 20 CUC, ongeveer 19 euro. Dus ons geld betekent gauw heel veel voor deze mensen. De mensen zijn vriendelijk en criminaliteit staat op een heel laag pitje.
Een volgend doel is de Indianengrot, Cueva del Indio. Restanten van deze mensen heb ik niet gevonden maar weer voor het verhaal heel indrukwekkend. De grot was fantastisch. Kalksteen met een gele/oranje gloed, groene plakkaten met koperhoudende bestanddelen, het binnensijpelende zonlicht, de stalagtieten en mieten, het geheel gaf een sprookjesachtige aanblik. Manuel meende in de gesteenten dinosaurussen en indianenkoppen te ontdekken, ik heb hem maar gelijk gegeven.
We dringen diep door in de grotten, het is druk en de schooljeugd in de wachtrij vermaakt zich met het maken van foto's van elkaar in de meeste vreemdd houdingen. De tijd van 2 v-tekens met de vingers ligt ver achter ons. Boedistische figuren en profielbeelden volgens Mata Hari, ze bedenken het allemaal. Hoe gekker hoe beter. Dan worden we massaal in een bootje gepropt. Er zijn verschillen met de hedendaagse Griekse oversteken. Bij ons lagen de zwemvesten gewoon voor op de plecht en duurde de vaartocht slechts 10 minuten. Vlak voor de waterval werden we weer gelost.
Via een route langs tientallen souvenierstalletjes stonden we weer buiten. Er viel veel regen maar het was niet koud dus minder erg.
Ook gebruikten we hier onze lunch. De samenstelling kennen we al van buiten. Sla met komkommer en tomaten, witte rijst, een soortje papje gemaakt van zwarte bonen en zoete aardappelschijfjes van de Malanga. Dit zijn de bijgerechten. Het hoofdgerecht is òf vis, dit keer een snapper of tonijn, òf garnalen òf kreeft òf varkenslapje òf beef òf kippepootjes. De zorg hier aan besteed verschilt nog wel eens per restaurant.....hier was het heerlijk.
Dan maken we ons weer op voor de terugreis van 2,5 uur. Iedereen is moe en het wordt snel heel rustig in de bus. Later op de avond in het hotel doen we ons tegoed aan nog een kleine maaltijd. Ik denk dat we om ongeveer 21:30 uur Klaas Vaak gezien hebben. Het was wéér een geweldige dag.
Liefs Liesje.