18. Playa Pesquero
19 februari 2016 - Playa Pesquero, Cuba
Vrijdag 19 februari
Alles is hier groot en veel en ruim. Mijn bed bijvoorbeeld is 1.40 breed naast nog zo een van 1.40 breed.........'s nachts kom ik haar niet eens meer tegen zonder afspraak. Thuis moeten we het daarmee met z'n tweeën doen. Ik heb wél heerlijk geslapen, geen wekker.....wauw.
Na de ochtendgym spoeden we ons naar de eetzaal, bang dat er niets meer is. Dat viel mee........tot half 11 vullen ze het aan.
Er was weer van alles, zelfs pannekoeken en friet. Na mijn omeletje en een bakje cornflakes met yoghurt ben ik helemaal content. In de lobbybar neem ik nog een heerlijke echt goeie latte machiato en daarna nog een, we zijn tenslotte Hollanders.
Ook download ik de krant, we zijn dus helemaal bij over alle moorden en aanslagen in Europa, ook dat Obama naar Cuba komt.
Het wordt een mooie warme dag, licht bewolkt, verkoelend windje wegens de passage van een koufront.
We besluiten naar het strand te gaan. Bij een afhaalpunt krijgen we twee strandhanddoeken die we elk moment kunnen omwisselen. Bij het strand ook weer een bar waar je drank kan tappen. Ik zeg dat zo omdat bijna iedereen met een halve liter thermostank loopt waarmee ze bij de beachbar een drankje gaan afhalen, tanken. Het kost immers niets. Hoef je ook geen zorgen te hebben waar je je portemonnee moet laten.
Bij het strand aangekomen zien we alle zonnebedden gereserveerd met handdoeken. Dus niets voor ons? Nee hoor, je hoeft maar te knippen met je vingers of er wordt er een neergezet voor je, waar je maar wilt.
Qua figuur val ik hier al helemaal niet meer op, je ziet er van alles liggen, bakken en hangen. Ik neem een duik in het heldere blauwe water van de oceaan, het is heerlijk en verkoelend. Het resort is zo luxe dat ze het zeewater verdunt hebben met zoetwater.
Onder een rieten afdakje laat ik me opdrogen terwijl een cityblaster met harde dancemusik, waar wij Nederlanders zo goed in zijn, de rust verstoort.
Na een douche in onze kamer wandelen we richting eetzaal waar de lunch alweer geserveerd wordt.
Honger hebben we niet, trek bijna niet, dus we laten een klein pizzaatje samenstellen.
Ik vind het weinig boeiend om te verhalen over deze vorm van vakantie vieren. Veel meer dan eten, drinken en slapen is het niet. We verwonderen ons constant over van alles en nog wat, maar dat is uitermate saai om te horen.
Om half 3 komt de vertegenwoordiger van Tui ons informeren over de laatste dagen en het vertrek dinsdag. Ook komt hij met een voorstel ter compensatie van de verloren dag en het aangepaste programma. We mogen kiezen uit een bedrag contant in euro's of een excursie met jeeps naar de watervallen die we gemist hebben. Niemand heeft nog zin om een hele dag in zo'n jeep te gaan zitten voor een bezoek van een half uur aan de watervallen. Dat is dus snel geregeld. De oplossing wordt gewaardeerd.
Morgen gaan we een Indianendorp bezoeken. Dus blijf ik de buurt, stay-tunes, ik ga bij de lobbybar een cuba libre nemen, de laatste vandaag, met wat olijfjes erbij.
Alles is hier groot en veel en ruim. Mijn bed bijvoorbeeld is 1.40 breed naast nog zo een van 1.40 breed.........'s nachts kom ik haar niet eens meer tegen zonder afspraak. Thuis moeten we het daarmee met z'n tweeën doen. Ik heb wél heerlijk geslapen, geen wekker.....wauw.
Na de ochtendgym spoeden we ons naar de eetzaal, bang dat er niets meer is. Dat viel mee........tot half 11 vullen ze het aan.
Er was weer van alles, zelfs pannekoeken en friet. Na mijn omeletje en een bakje cornflakes met yoghurt ben ik helemaal content. In de lobbybar neem ik nog een heerlijke echt goeie latte machiato en daarna nog een, we zijn tenslotte Hollanders.
Ook download ik de krant, we zijn dus helemaal bij over alle moorden en aanslagen in Europa, ook dat Obama naar Cuba komt.
Het wordt een mooie warme dag, licht bewolkt, verkoelend windje wegens de passage van een koufront.
We besluiten naar het strand te gaan. Bij een afhaalpunt krijgen we twee strandhanddoeken die we elk moment kunnen omwisselen. Bij het strand ook weer een bar waar je drank kan tappen. Ik zeg dat zo omdat bijna iedereen met een halve liter thermostank loopt waarmee ze bij de beachbar een drankje gaan afhalen, tanken. Het kost immers niets. Hoef je ook geen zorgen te hebben waar je je portemonnee moet laten.
Bij het strand aangekomen zien we alle zonnebedden gereserveerd met handdoeken. Dus niets voor ons? Nee hoor, je hoeft maar te knippen met je vingers of er wordt er een neergezet voor je, waar je maar wilt.
Qua figuur val ik hier al helemaal niet meer op, je ziet er van alles liggen, bakken en hangen. Ik neem een duik in het heldere blauwe water van de oceaan, het is heerlijk en verkoelend. Het resort is zo luxe dat ze het zeewater verdunt hebben met zoetwater.
Onder een rieten afdakje laat ik me opdrogen terwijl een cityblaster met harde dancemusik, waar wij Nederlanders zo goed in zijn, de rust verstoort.
Na een douche in onze kamer wandelen we richting eetzaal waar de lunch alweer geserveerd wordt.
Honger hebben we niet, trek bijna niet, dus we laten een klein pizzaatje samenstellen.
Ik vind het weinig boeiend om te verhalen over deze vorm van vakantie vieren. Veel meer dan eten, drinken en slapen is het niet. We verwonderen ons constant over van alles en nog wat, maar dat is uitermate saai om te horen.
Om half 3 komt de vertegenwoordiger van Tui ons informeren over de laatste dagen en het vertrek dinsdag. Ook komt hij met een voorstel ter compensatie van de verloren dag en het aangepaste programma. We mogen kiezen uit een bedrag contant in euro's of een excursie met jeeps naar de watervallen die we gemist hebben. Niemand heeft nog zin om een hele dag in zo'n jeep te gaan zitten voor een bezoek van een half uur aan de watervallen. Dat is dus snel geregeld. De oplossing wordt gewaardeerd.
Morgen gaan we een Indianendorp bezoeken. Dus blijf ik de buurt, stay-tunes, ik ga bij de lobbybar een cuba libre nemen, de laatste vandaag, met wat olijfjes erbij.
Liefs.