4. Havana stad

Vrijdag 5 februari. Om 3:00 uur werd ik al wakker. Het lukte me me tot 5:00 uur rustig te houden, waarna ik opstond. Andere stellen uit de groep liepen de omgeving al te verkennen. De koffers hebben we opnieuw ingedeeld en om 7:00 ging de zaal open. Eetzaal wel te verstaan. 34 meter aan tafels met de meest exotische en ondenkbare heerlijkheden. Het ontbijtbuffet. Noem het en het stond er. Ik moest een keuze maken en dat valt in zo’n situatie heel zwaar. Bescheiden heb ik me tegoed gedaan aan de lokale vruchten en liet het bij wat ik normaal ook ongeveer eet. Matig dus.
Om kwart voor 9 worden we opgehaald voor een dag met nieuwe avonturen.

De rit door de stad langs allerlei bezienswaardigheden is zeer indrukwekkend. In korte tijd krijgen we zoveel te zien dat een uitgebreide beschrijving daarvan een lang en saai verhaal zou worden omdat ik dat niet zo goed kan beschrijven als de uitgebreide reisfolders en gidsen. Ik hou me bij onze ervaringen tijdens de rondrit.
Als eerste bezoeken we de begraafplaats Cementerio de Colón. De grootste begraafplaats ter wereld, zeggen ze hier. 56 hectare waar meer dan 1,2 miljoen mensen begraven liggen. Complete families uit de suikerdynastieën liggen hier, helden van de vrijheidsoorlog van Cuba, dappere strijders slachtoffers van dictaturen, voor hen worden graftombes gebouwd waar je een leuk buitenhuisje aan kan hebben. Tijdens ons bezoek zijn er 3 begrafenissen aan de gang, dit gaat gewoon door.
Daarna rijden we naar het oude gedeelte van de stad waar we worden gelost voor een korte wandeling. Manuel vertelt over wetenswaardigheden waar je normaal weinig over te weten komt. Heel boeiend. Een markt met boeken en hebbedingetjes uit de periode 40-50 is erg in trek. Ook krijgen we behoorlijk de ruimte om zelf iets te ondernemen. Na de koffie rijden we naar een sigarenfabriek waar ongeveer 500 mensen actief zijn, waaronder 200 vrouwen. We mogen er niet fotograferen of iets meedragen, bang voor diefstal. We zien hoe de tabaksbladeren gesorteerd worden op kleur en kwaliteit. In een andere zaal wordt van de bladeren de sigaar gemaakt, afgewerkt en gesneden. De vrouwen zijn uiterst handig en kletsen met elkaar de uren aan elkaar, terwijl ze bijna blind een sigaar produceren. Je mag hier zelfs roken op je werkplek, hoe kan het ook anders in een sigarenfabriek. Een paar jongens proberen ons stiekem enkele van door hun gemaakte sigaren te verkopen. 5 X 20 CUC , staat er op een klein briefje dat ze ons onder de neus houden. Ik ben al een tijdje geleden gestopt, dus ik bedank.
In een naastgelegen overheidswinkel lopen de prijzen van de sigaren uiteen van 8 tot 20 CUC's . 1 CUC is ongeveer 1 €. Ook wordt er rum en koffie aangeboden. We kunnen het geld weer in de beurs houden.
Na weer een rit in onze bus stoppen we bij een gelegenheid waar we de lunch gebruiken. Het is even wennen wat ze hier onder een tosti verstaan. Als er maar wat in de maag zit.
We slenteren door een van de hoofdstraten waar het aardig druk geworden is. Tientallen winkeltjes en kraampjes bieden curiosa en zelfgemaakte snuisterijen aan. Kunstenaars verkopen er hun veelal knap gemaakte creaties. Het is er gezellig en druk. In diverse bar's en restaurants spelen groepjes muzikanten de merengue, de salsa of de reggaeton. Enthousiast beweegt iedere Cubaan mee op de muziek. Jonge meisjes flaneren kleurig gekleed heupwiegend tussen de menigte door. De wat oudere vrouwen krijgen het vele gekweekte vlees maar met moeite opgesloten in de strakke blousjes en maillots die in wilde dessins aanwezig zijn.
Een aantal keren passeren we met de bus de Malećon, de brede boulevard van Havana, waar nu vanwege de stevige aanrollende golven van de oceaan regelmatig fontijnen van water over de muren slaan. Een Nederlandse driemaster baant zich rollend over de golven een weg naar de haveningang waarna het water wat rustiger zal worden.
Als een jonge Cubaan me Internettijd wil verkopen informeer ik bij hem of hij weet waarom mijn telefoontje maar niet WiFi wil toelaten. Volgens hem is mijn apparaat voorzien van de nieuwste standaard op dit gebied en is Cuba nog niet zover.

Tegen vieren gaan we naar een ander hotel om in te checken voor de komende 3 nachten. Weer een idyllische plek aan de rand van een beboste wijk. Ik koop er voor veel geld wat Internettijd om de weblog te kunnen uploaden.....vanaf mijn tablet, dan maar. Om half zeven worden we, degenen die dat wilden, opgehaald voor een avondprogramma. In vier antieke auto's maken we eerst een rondrit door Havana by Night. Ik kies voor de dikbuikige kobaltblauwe open chevrolet uit 1952. Een T-Ford uit 1942, tenminste dat beweert de chauffeur, ziet er te gelikt uit om te denken dat hij origineel is. De chevy kan maar moeilijk wegkomen. Als de naar beneden lopende weg de motor wat helpt pruttelt de 6-cylinder snel vertrouwd. Veel zin heeft hij niet maar het gaat. De ervaring is grandioos.
Blijkbaar hebben meer mensen dit uitje bedacht, soms reden we in een stoet van toeterende ouwe Amerikanen. Na een uur werden we afgezet bij restaurant Rosario de Castro. Daar gingen we eten en zou aansluitend een optreden plaatsvinden van de Buenavista Social Club-band. Het voorprogramma werd verzorgd door een Julio Eglesias-achtige zanger. Daarna de uit 16 man bestaande band die het meest bekende nummer speelde van hun CD. Een rijtje oud tot zeer oude mannen, de oudste was 83 jaar, nam beurtelings een nummer voor zijn rekening. Het publiek opdwepend en in sfeer brrngend. Ook twee vrouwen wisten de aanwezigen behoorlijk los te maken. Dames uit het publiek werden uitgenodigd om mee te dansen, soms wel 20 in totaal. De hoogbejaarde dame gaf ook nog een showtje prijs van haar kunnen.
Afsluitend was er een polonaise op de muziek van Quantanamera waarbij het leek of de plaat bleef hangen, zo lang duurde het.
Wat een heerlijke muziek en een kostelijke avond. Tegen half 12 bracht onze bus ons weer naar het hotel.