21. De laatste dag

Maandag 22 februari

Het is de laatste hele dag in ons resort. We hebben er dan 4 dagen gezeten. Dat is lang genoeg geweest en daar hadden we ook weinig zeggenschap over gehad. In deze nabeschouwing wil ik een beeld schetsen over hoe we de reis voor ogen hebben gehad en wat de uiteindelijke ervaringen zijn geweest.

We zochten naar een 2- of 3 weekse reis naar en door Cuba. We wilden meer te weten komen over het land, de mensen, de cultuur, de muziek en hoe Cuba zich de laatste decennia ontwikkeld heeft. We hadden de keuze uit een aantal opties;
1. Een fly en drive waarbij je al dan niet de overnachtingsplaatsen laat reserveren. Huurauto zonder chauffeur.
2. Een rondrit met chauffeur waarbij van tevoren grotendeels bekend is wat bezocht en waar geslapen wordt.
3. Een rondreis met een groep, waarbij de hotels op basis van LO en de bezoeken aan bezienswaardigheden grotendeels vast ligt.
Andere varianten laat ik buiten beschouwing hier, bijvoorbeeld all-inclusive constructies met excursies.

Optie 1 viel af vanwege de onbekendheid van het land, de slechte wegen en bewegwijzering. Bondien verwachtten we niet zoveel te gaan zien. Er zouden heel wat kilometers gemaakt moeten worden. Vermoeiend. We hadden de ervaring van zo'n in Mexico.
Optie 2 viel af vanwege de kosten en de idee dat je elke dag vast zit aan dezelfde persoon/chauffeur. (In Bali bijvoorbeeld konden we de auto met chauffeur per dag bestellen en opereerden daar vanuit één vaste locatie)
De keuze voor de groepsreis is het geworden omdat er een stevig programma werd aangeboden, je tijdens de grote afstanden niet zelf hoefde te rijden en te zoeken naar de gewenste bestemmingen en er behalve met elkaar ook anderen waren waarmee je kon delen.
We hadden niet de ervaring van reizen in een groep en dat is ons niet tegengevallen. Iedereen is verschillend en allemaal hebben we onze eigen aardigheden. Op een gegeven moment kristalliseren de subgroepjes zich vanzelf uit. Wij zijn niet gekomen voor de rum, of het bier, om het zo maar te benoemen. Die personen trokken vanzelf naar elkaar toe. Een groep heeft z'n voor en tegen. Soms had ik er helemaal geen behoefte aan om aan een lange tafel te moeten lunchen. Op andere momenten was het prettig een leuk gesprekje te hebben met een groepslid.
We hebben veel gezien, onze gids wist veel en de achtergronden van gebeurtenissen sinds 1950 zijn als zeer boeiend ervaren. De hotels waren heel verschillend. Van een vijfsterren- tot een tweesterrenhotel.
De afstanden waren groot, we hebben in totaal 2868 kilometer afgelegd, het zitten in een bus vond ik meestal ontspannend. De laatste twee dagen echter is door het uitvallen van 2 hotels veel gereden over slechte wegen en door het bekorten van de rondreis met één dag een minpunt ontstaan. Financieel zijn we wel gecompenseerd, de keuze hiervan hebben we niet zo begrepen.
Er werd gesuggereerd dat door de komst van Obama er voorbereidingen bezig waren waardoor de hotels nu al bezet zijn. Waarschijnlijker is het dat door de drukte overboekingen hebben plaatsgevonden. "In Cuba is niets zeker", is ook een gevleugelde kreet hier en dat hebben we vaker ondervonden. Wij vermoedden dat het al langer bekend was dat de laatste dagen zo zouden verlopen. De reisorganisatie dient dit nog wel te weten, niet voor ons maar voor hen die na ons gaan.

Ofschoon we af en toe wel gezien hebben dat op diverse plaatsen in de stad mannen bezig waren met ontsmettingsapparstuur tegen de Zika-mug, hebben wij weinig hinder van de mug in het algemeen gehad. Dat was op Bali zeker anders.

De mensen hier zijn heel aardig en innemend. Een oprechte blijheid straalt vaak van de gezichten af. De meesten waarderen het als je ze een fooi geeft. Bij grote trekpleisters heb ik ze als hinderlijk en ontevreden ervaren.

De laatste dagen in dit resort waren inclusief, ze hoorden bij de reis. Dat had wat ons betreft niet zo hoeven zijn. Het is een luilekkerland wat een bepaald soort mensen aantrekt. De extremiteiten die ik hier ben tegengekomen stonden zeker niet op mijn wensenlijstje.

Morgen, dinsdag 23 februari, gaan we vliegen.
Om 15:20 uur worden we opgehaald bij dit hotel. Met een tussenlanding in Cancun, Mexico, komen we bijna 24 uur later op woensdag 24 februari om 14:50 uur aan op Schiphol met vluchtnummer OR 0336 van TUIfly. Van daar brengt de trein ons naar huis.

Vanwege beperkte WiFi-mogelijkheden is het me niet gelukt een groot deel van de vele foto's te plaatsen op deze weblog. Ik was vaak al blij dat ik mijn verhaal kon uploaden. Later ga ik die foto's alsnog plaatsen in een cloud-omgeving van OneDrive of Dropbox. Heb je belangstelling, laat het me weten in een reactie hier op mijn emailadres : george punt molenaar apestaartje kpnplanet punt nl (alles tegen elkaar aan uiteraard)

Dank voor je belangstelling in onze reis.