9. Trinidad

Woensdag 10 februari
Het gaat weer een zonnige dag worden. Korte broekenweer. We maken ons op voor de tocht naar Trinidad, een van de oudste steden van Cuba, gesticht in 1514. Onderweg passeren we een beroemde botanische tuin die niet in het programma is opgenomen. Volgens iemand van het gezelschap zelfs de beroemdste van de wereld. Zullen we het programma aanpassen om hier toch een bezoek aan te brengen? Als iedereen dat wil gaan we dat zeker doen. Dan tekenen zich de verschillen af in de groep. Niet iedereen is hierin geïnteresseerd en sommigen hebben liever meer “vrije tijd” later. Er wordt dus niet afgeweken van het programma en een lichte spanning is voelbaar in de bus.
Sowieso is de belangstelling voor cultuur en historie heel verschillend in de groep. Manuel, onze gids, weet heel veel en wil ons graag voorzien van achtergrondinformatie en hoogtepunten uit de geschiedenis van zijn land. In twee maanden heeft hij de Nederlandse taal geleerd en kent erg veel woorden. Door het leggen van een verkeerde klemtoon is hij helaas soms moeilijk te volgen. Regelmatig wordt hij helaas overstemd door lachsalvo’s van groepsleden die het schijnbaar geen bal interesseert en niet het respect kunnen opbrengen even stil te zijn. Met ergeren schiet ik dan niet veel op en wacht ik mijn volgende kans maar af. Het is niet anders, wel jammer.
Als je elkaar na een aantal dagen wat beter leert kennen gaan er zaken opvallen waarover je je alleen maar kan verwonderen. Zal Ik het rijtje even af gaan? Natuurlijk niet. Bovendien lezen veel groepsleden inmiddels mee en familie daarvan ook al. Dus als je meer wilt weten.....na de reis maar. ;-)

Door een wegopbreking moest de bus wat omrijden. Een half uur voor Trinidad namen we toch nog even een koffie- en plaspauze. Een echte cappucino is dan een feestje, dat plasje ook trouwens. In Trinidad aangekomen wordt het duidelijk dat dit inderdaad een oude stad is. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan. De wegen zijn nog steeds met het oude plaveisel van zware kasseien, kinderkopjes. De paleizen in allerlei felle kleuren, de huizen met hun gekrulde ornamenten aan de gevel, siersmeedwerk aan de balkons, hoge smalle ramen, geschilderd in vrolijke pasteltinten, je waant je in de 18e eeuw of in een goed onderhouden openluchtmuseum. Mensen zijn heel gemoedelijk en lijken zich makkelijk aan te passen aan de nauwe straatjes en de flinke hellingen in de weg. Het straatbeeld wordt bepaald door mannen te paard, cowboys, fietstaxi's, taxi's van paard met wagen en ezels die een kar met hooi voorttrekken. Hier en daar een keurig gespoten Amerikaan, een Chevrolet of een Dodge, die als taxi voor verre ritten wordt ingezet. Verder veel mensen te voet, veelal toeristen. Uit de restaurantjes klinkt muziek van ad hoc gevormde formaties, in weer een andere gelegenheid treedt een dansgroep op voor de gasten die er zitten. Winkeltjes in overvloed, veel galeries waar plaatselijke kunstenaars hun doeken aan de man brengen. Het is er heerlijk vertoeven. Het zonnetje is ook knap warm gaan schijnen.
Wij drinken eerst in een restaurant met binnenplaats een cocktail of een watertje. De band speelt de Cubaanse muziek en in korte tijd klappen en deinen wij mee. Karin wordt ten dans gevraagd door de manager van de band en maakt de heupen weer los. En als het eerste schaap over de dam is.........Wat een sfeertje, dat moet je echt voelen. Zelfs ik doe even mee.

Dan komen we een Trinitario tegen die zijn tsjilpende huisgenoot in kooi uitlaat. We bekijken het stadsmuseum op het Plaza Mayor dat is ingericht in een van de paleizen. De inboedel is nog zo als in begin 1800. Veel materiaal, brieven, werktuigen en gereedschap waaronder voetketenen uit de slaventijd zijn er tentoongesteld. Ook fotomateriaal van stadsoudsten en landsbestuurders hangen in de diverse kamers. Daar tussendoor proberen wat vrouwen zelfgemaakte kleedjes en poppen te verkopen, of sigaren uit het illegale circuit. Iedereen probeert aan je te verdienen overigens. Bedelaars, toiletjuffrouwen, kamermeisjes, kofferdragers, mensen die willen poseren, de euro's glijden uit je broekzak. Als regel wordt telkens 1 CUC ~ 1 € geadviseerd. Maar als je vaak moet plassen op een dag kost je dat gauw 5 à 6 euro......plus de rest nog. De bevolking verdient dan wel niet veel, maar alle toeristen bij elkaar zorgen toch voor een aardig extraatje. Als straks de Amerikanen komen zal dit volk helemaal verziekt worden. Die smijten met fooien. Nu heeft de gemiddelde Cubaan het niet zo op met de Amerikanen vanwege hun houding en aanslagen uit het verleden. Maar als ze met dollars komen smijten ontstaat er een rare omslag. Geld maakt mensen heel vervelend vaak.

In het museum, het vroegere verblijf van suikerbaron Vantero, beklimt Karin de toren die een mooi uitzicht geeft over de stad, het elegantste plein van Cuba en de vallei richting de zee.
Dan bezoeken we een demonstratie sigaren-maken waar we wél mogen fotograferen. Nauwkeurig krijgen we uitleg hoe het proces verloopt en welke soorten en smaken er zoal zijn. We zien de lievelingssigaar van Fidel en die van Che. Die van Monica bleek meteen al uitverkocht. We lunchen bij het restaurant met de groep van 4 dansers. Een slank meisje met haar beweeglijke vriend zo te zien. Ik krijg wel een vette knipoog maar dat is gewoon een investering. Dan nog een negroïde man, goed gebouwd en meteen de held van de dames en nog een knappe nicht die het goed heeft zitten. Ze geven een wervelende show, lachen constant, zwieren en zwaaien met wijde jurken en waaiers....ze laten het beste zien van wat ze in huis hebben. De jongen laat het meisje nog bijna vallen, ik sprong al op, het bleek niet nodig.
We eten hamburgers en pizza's, goed van smaak. Ook hier helaas weer de bekende poot die ze uit je trekken.
Na een korte wandeling door de stad langs enkele bezienswaardigheden bezoeken we onder leiding van Manuel nog een distributiewinkel. Hier kunnen de arme Cubanen mét bonnen gratis en gesubsidieerde artikelen verkrijgen die zeer voedzaam zijn, dit afhankelijk van je leeftijd. Er is nog veel armoede in Cuba maar de overheid zorgt naar vermogen voor zijn ingezetenen. Toch proberen veel Cubanen hun land te ontvluchten voor een betere toekomst.

De laatste etappe voor vandaag leidt naar boven de Sierra del Escambray in. Een bergketen waarvan een groot deel bestaat uit het National Parc Guamuhaya. In dit park op 800 meter boven de zeespiegel heeft ooit generaal Batista een aantal enorme gebouwen neergezet waarvan er nu één een kuuroord is, een ander een hotel voor Cubanen en een derde voor ons, het hotel Los Helechos 2.
Verschillende groepen komen weer tegelijk aan en dat geeft een drukte bij de balie. Wij krijgen kamer 213 op 2 hoog zonder lift. Het uitzicht op het bos maakt veel goed. Het dinerbuffet is rijk aan variatie en die ene uitstekende veer in mijn matras neem ik voor lief. Kan ik wat oefenen met stilliggen.