12. Holguín

Zaterdag 13 februari.

Het hotel is inderdaad wat minder dan wat we gewend zijn. In de kamer valt het nog mee op het ontbreken van een douchekop na. Het dinerbuffet en het ontbijtbuffet is ronduit karig en minder goed verzorgd. De ruimte is ook niet berekend op de hoeveelheid gasten die er zijn, dus wachten bij de deur totdat er ruimte is. In de ochtend schuiven we aan bij een Russisch viertal dat behangen is met Amerikaanse t-shirts. Duidelijk aanwezig en ons compleet negerend. De lunchpakketjes hebben ze al klaar gelegd om mee te nemen (pikken), verstopt onder een servet. De dame stopt ze als de ober niet kijkt enigszins stout kijkend, in haar tas. Ik lach haar begrijpend toe ...... ze zullen het wel arm hebben. We genieten nog even op ons balkonnetje tot het 9 uur is en we vertrekken.
In de bus vragen enkele lieden zich af waarom we een paar activiteiten niet hebben gedaan. Manuel tracht zich eruit te redden wat niet helemaal lukt. Hij adviseert ons dat maar te reclameren bij de reisorganisatie. Hij heeft een andere beschrijving en vouchers gekregen dan wij lijken te hebben. Het valt wel mee vinden wij, anderen kunnen er wel een halszaak van maken. Ook Manuel maakt er een stevig drama van. Karin doorbreekt de oeverloze discussie met een afleidende vraag. Iedereen staat weer op scherp in ieder geval.

De weg is nog steeds recht, smal en saai en wordt naarmate we oostwaarts gaan ook slechter. s' Nachts is deze weg verlaten. Koeien zoeken namelijk het warme wegdek op om te slapen. Rijd je een koe dood dan ga je naar de gevangenis. Ze zijn niet heilig maar worden wel goed verzorgd ten behoeve van de melkproduktie en de consumptie. De overheid is er fel op dat ze goed behandeld worden.
De lange rit gebruikt Manuel om met ons de geschiedenis van het land Cuba door te nemen. Vanaf de indianen die door de komst van Columbus en de Spanjaarden een tandje harder moesten werken om het land verder te exploreren, tot de periode nu vanaf 1960. Vier grote tijdsperiodes zijn te onderscheiden. De indianen zijn in korte tijd volledig uitgeroeid, ook door zelfmoorden omdat ze zo niet wilde leven onder de Spanjaarden. Daarna werden de slaven uit Afrika gehaald en breekt een glorierijke periode aan voor de kolonisten die veel geld verdienen aan de suiker en de tabak. Spannend wordt het als Fidel zowel in Amerika onder Kennedy als in Rusland onder Chroetsjof zwaar teleurgesteld is omdat hij niet in de onderhandelingen gekend wordt. De voorwaarden die beide grootmachten het land opleggen in ruil voor steun is Fidel Castro zat. Het land wil zelfstandig groeien naar een systeem wat ze zeker niet Socialistisch willen noemen, maar wat heet "in een overgangsfase te zijn".
Het is ook vreemd om te zien dat er een enorm netwerk ligt aan spoorrails aangelegd door de Amerikanen. Treinen rijden er nauwelijks en personentreinen amper nog omdat de ontwikkeling ervan stagneerde vanwege de invloed van de Russen die met veel olie, gas en benzine het land overlaadden Dus dat kwam het verkeer over de weg weer ten goede zodat de rest stil kwam te liggen. Die continuïteit is een beetje zoek. Na de crisis in 1980 krabbelt het land er weer langzaam bovenop.

Bij een tussenstop krijgen we de mogelijkheid een 468 treden tellende trap te beklimmen van de la Cruz heuvel. Aan het eind van de trap staat een groot kruis uit de 18e eeuw. Het uitzicht boven is fantastisch.

In Holguín, het is zaterdagmiddag, nemen we ruim twee uur voor een rondwandeling, een lunch en wat er verder gedaan wil worden. Bij een postkantoortje wil ik Internetkaarten kopen. Niet iedereen tegelijk mag naar binnen dus ik krijg een nummertje in de rij. Een portier houdt nauwgezet in de gaten wie er naar binnen mag. Met vier tegelijk mogen we tenslotte naar binnen. Karin wacht buiten. Niet handig blijkt zo. Er staan vier wachtstoelen en hij sommeert me te gaan zitten. De Cubanen doen dat ook trouw, ik verkies te blijven staan en zeg hem dat. Hij valt even uit zijn rol en ik zie dat het hem verward. Ik denk: "Wen er maar vast aan, wat je land binnenkomt is anders, meneer". Als ik aan de beurt ben begint een heel ritueel. Bij de balie van een hotel waar WiFi is koop je die kaarten snel na het overleggen van het benodigde geld. Hier vraagt de zwaar opgemaakte dame wie ik ben en waar ik vandaan kom. Ze wil mijn paspoort. Probleem, die zit bij Karin in de rugtas. Ik vraag permissie even naar buiten te mogen gaan en wring me door de wachtende mensenmassa heen. Een stevige brul van haar naam heeft effect. Met het paspoort controleert ze weer of ik het inderdaad ben en gaat ze vervolgens alle nummers uit het paspoort in de computer invoeren. Paspoortnummer, bsn, huisnummer, en van de wifikaarten typt ze ook alle inlognummers in. Enkele minuten later mag ik ze meenemen......wel voor een speciale VIP-prijs. Hoe komt men toch aan zo'n systeem?

We slenteren door de winkelstraat en verwonderen ons doorlopend over de mensen en hun gewoonten. Het is druk. Veel fietstaxi's proberen ritjes te scoren, voortdurend word je aangesproken door mensen die je wat willen verkopen of gekheid met je willen maken. Het went en ik vind het nog leuk ook. Bij de lunch komen we dezelfde Russen tegen als bij het ontbijt. We eten lekker, voor weinig. Bij het Beatles café is de deur gesloten. Dat is waarschijnlijk iets voor de kleine uurtjes. We pakken een terrasje en gaan gezellig zitten "mensen kijken".

Rond 16:00 uur rijdt de bus verder naar ons hotel. De chauffeur rijdt een paar keer mis maar vindt zijn doel uiteindelijk wel. Het hotel ligt wat hoger in de bergketen en vanaf daar hebben we een groots uitzicht over de stad en de vallei. Onze kamer, nummer 11, is een klein bungalowtje in een park.

We besluiten niet meer uit te gaan om elders te gaan eten, dat doen we in het hotel en het valt 100% mee.
à La carte kiezen we uit verschillende gerechten, een drankje erbij en als toetje een papaya-marmelade met geraspte kaas. Samen voor nog geen 15 CUC's.

Voordat Karin haar bed wil betreden moet ik op jacht naar een mega-spin die ontsnapt van tussen haar lakens en later een kakkerlak blijkt te zijn. Het arme beest is nu ter ziele. Het komt haar nachtrust ten goede, dat is zeker.